هرمنوتیک و مفهوم آن در معماری و فلسفه
بخشی از مطالب:
 
 
نظریه و قواعد روشمند تفسیر متن را علم تأویل (به انگلیسی: Hermeneutics) یا تأویل‌شناسی یا زَندشناسیمی‌گویند. هدف از علم تأویل، کشف پیام‌ها، نشانه‌ها و معانی یک متن یا پدیده است. علم تأویل به مطالعه اصول تعبیر و تفسیر متون، به‌ویژه متون ادبی و دینی و حقوقی می‌پردازد. 
 بطوركلی می‌توان بیان كرد كه ارتباط هرمنوتیك با هنر و معماری از طریق تأویل موشكفانه و تفسیر صورت می‌گیرد در این روش اثر هنری همچون یك متن نگریسته می‌شود, متنی گشوده كه خوانده می‌شود.
 
خواندن یك اثر هنری همانا درگیر شدن با آن, برخواندن نشانه‌های نهفته در آن متن و تأویل آن نشانه‌ها است. ما عموماً متن را برای یك نوشتار به كار می‌بریم و خواندن را خواندن كلمات آن می‌انگاریم اما خواندن متن معنایی فراختر دارد.
 
خواندن این متن, همان دیدن و سفر كردن در آن است. با سفر در متن هر كس با توجه به پیش‌فرض‌های خود, گوشه و كنار آن را می‌كاود و نشانه‌ها و مفاهیم نهفته در آن را برای خود بازخوانی می‌كند و معناهایی بر آنها می‌نهد دیدن معماری بازآفرینی متن است, با هر بار دیدن و سفر كردن در متن معماری, معماری دگرگون شده و دوباره ساخته می‌شود.
 
تأویل متن در عرصه معماری كه در اساس از حوزه زبان‌شناسی و شیوه نقد زبان‌شناختی برخاسته است در سال‌های اخیر در عرصه‌های مختلف بصری به كار گرفته شده است.
 
رومن یا كوبسن (۱۹۸۲ـ۱۸۹۴) زبان‌شناس روسی معتقد است كه اثر هنری سه مفهوم را با خود حمل می‌كند كه عبارتند از, زمینه, رمزگان (كد) و تماس.
 
ـ زمینه به تاریخ, اجتماع, فرهنگ و موقعیتی كه اثر هنری در بستر آن شكل گرفته است اشاره می‌كند و تابع زمان است.
 
ـ مقصود از رمزگان یا كد, نظام نشانه‌شناختی است كه اثر هنری را می‌سازد و واسطه فهم ما از آن است رمزگان در اثر معماری بیشتر به عناصر معماری همچون در, پنجره, سقف و … اشاره دارد و از آنجا كه حاصل فن‌آوری‌اند همواره تغییر می‌كنند و تحت تأثیر تكنولوژی قرار دارند.
 
ـ تماس نیز به شكل و قالب اثر هنری اشاره دارد و شكل تماس متناسب با زمان تغییر می‌كند. تماس درواقع همان كار و اثر معماری است كه بصورت كالبد بنا جلوه‌گر می‌شود.
 
بعنوان مثال در معماری گوتیك شكل غالب تماس كلیسا است كه رمزگان آن, معرف شیوه تفكر مسیحیت آن دوره و توجه به اوج, آسمان و جهت محراب در قالب رمزگانی چون ستونهای مرتفع و شیشه‌های ملون است.
 
از این منظر معماری را نیز می‌توان به مثابه یك متن خواند. كلمه‌های این متن احجام, بافت‌ها, خطوط و عناصر معماری است كه با هم تركیب می‌شوند و اثر معماری را می‌سازند. گونه‌های تركیب, معرف سبك‌ها و شیوه‌ها هستند.